Beste Vrienden,
Het is niet simpel om te werken met mensen. Vraag het maar aan de leerkrachten in het onderwijs. Vraag het maar aan de leidinggevenden in een bedrijf. Vraag het maar aan de trainers in de sportwereld. Soms ben je meneer pastoor voor je atleten, soms ben je bijna hun vader; soms moet je ze aan het werk zetten, soms ben je hun vriend; soms moet je dingen zeggen die ze liever niet horen. "A coach is someone who tells you what you don't want to hear, who has you see what you don't want to see, so you can be who you have always known you could be" (Tom Landry). Er is natuurlijk ook niets dat zoveel voldoening kan geven als het werken met mensen. Het is ofwel 'boeiend én vermoeiend' ofwel geen van beide. If you want the rainbow, you need to put up with the rain.
Het klinkt nogal manipulatief, maar waarschijnlijk is de belangrijkste uitdaging voor een trainer om gedaan te krijgen wat je gedaan wil krijgen. Een vriend uit de farmaceutische sector vergeleek het onlangs met wat 'therapietrouw' is voor een arts. Als de patiënt zijn pilletjes niet wil slikken, dan faalt de therapie. De doelstelling om gezond te blijven wordt dan niet behaald. Arts en patiënt verliezen dan allebei. Het is niet anders in de relatie trainer-atleet. Als er geen vertrouwensband is, dan is zelfs het beste trainingsschema waardeloos. Als er geen goede 'verstand-houding' tussen trainer en atleet is, dan wordt er niet gepresteerd. Trainer en atleet moeten elkaar 'verstaan'. En er zijn natuurlijk verschillende manieren om een boodschap over te brengen: waarschijnlijk zijn de 'daden' (de manier waarop de trainer er 'is') belangrijker dan zijn 'woorden' (wat hij zegt).
Het vraagt vermoedelijk heel wat jaren ervaring als trainer om niet alleen te weten te komen waarvoor je wil staan (zelfkennis) maar ook om te weten te komen waar het op staat (kennis). Hoe méér 'in-zicht', hoe méér de essentie 'zicht-baar' wordt, hoe gemakkelijker het dus ook wordt om die essentie over te brengen - op je tennisspelers van 12 jaar, op je halve-fondlopers van 24 jaar, op je kwarttriatleten van 36 jaar, op je wielrenners van 48 jaar, of op je trailrunners van 60 jaar.
"The fewer rules a coach has, the fewer rules there are for players to break" (John Madden). Je kan die uitspraak zeer letterlijk nemen (wij hebben ook onze '10 geboden' gehad op de tennisclub), maar ik vond het ook een waardevolle oefening om eens na te denken over wat er nu eigenlijk echt toe doet voor mij. En als ik er één moet uitpikken, dan is het waarschijnlijk deze wel:
Regelmaat in de training is waarschijnlijk het meest onderschatte element op de weg naar 'succes', d.i. om te slagen in je sportieve doelstelling (en waarschijnlijk ook ver buiten de sportieve context). Ik weet wel dat het onwaarschijnlijk 'simpel' klinkt, waarschijnlijk zelfs zo simpel dat het te moeilijk is voor de meeste mensen, zelfs goede atleten. Het lijkt gemakkelijker om te geloven in dure voedingssupplementen dan in volgehouden consequente training, maar ik ben ondertussen overtuigd van de 'wonderen' die continuïteit in het trainingsproces met zich kan meebrengen. Ik zou hierover een boek kunnen vullen... en dat heb ik in 2012 ook gedaan.
Train ze !
#TrainHardButSmart
Karel