Beste Vrienden,
Afgelopen zaterdag zat ik, ter gelegenheid van het BK Atletiek, nog eens in de tribunes van het Koning Boudewijnstadion. Mijn 400m-loper mocht er deelnemen aan de reeksen en ik was zelden zo zenuwachtig als trainer. Fantastische discipline overigens, de 400m ! Het is één van die sportnummers die er ogenschijnlijk evident uitzien maar waar in realiteit zeer veel komt bij kijken. Een prachtige uitdaging voor een trainer, want de puzzel moet kloppen en zeker voor iemand die uit duursporten komt is het een proces om te leren denken in termen van honderdsten van een seconde.
Ik denk dat vele trainers zouden tekenen om hun atleet een persoonlijk record (PR) met 26 honderdsten te zien verbeteren, 'uitgerekend' op een BK. Maar wij hielden er allemaal gemengde gevoelens aan over. We wilden de grens van de 49" slopen en we hebben redenen om te weten dat dit realistisch is. Soms ligt de lat gewoonweg hoog. En er is niks mis met ambitie. Integendeel, dat hoort bij competitie. En bij een Koning Boudewijnstadion.
De finale op zondag was trouwens op voorhand zo goed als uitgesloten. Als je ziet dat zelfs de 2 Borlée-broers het podium misten, dan weet je dat je bijna wereldtijden moet lopen om alleen al in die finale te geraken. Niemand die er trouwens aan twijfelt dat de Borlées beter zullen zijn op de OS: ik ben er ondertussen van overtuigd dat hun vader/trainer wel weet hoe en wanneer ze 'top' moeten zijn.
In datzelfde stadion overigens, in schril contrast met het perfectionisme van prachtig afgetrainde jonge goden, was er even goed BK voor atleten met een (mentale) handicap (AMH). Massaal applaus was er, gedurende de volledige baanronde, voor de 2 atletes die aan de start van hun 400m verschenen. En een beetje verderop, aan de binnenkant van de ovaal, was er kogelstoten aan de gang. Je hoeft echt geen 'expert werpnummers' te zijn om van ver te zien dat dit ook dit een kampioenschap voor AMH was. Het verband tussen motoriek en 'verstand' is er één dat me al sinds mijn studies intrigeert en waarop ik zeker nog eens terugkom. Op basis van alles wat ik de voorbije 25 jaar gelezen heb (incl. recente wetenschappelijke inzichten) geloof ik zeer sterk in een wisselwerking tussen lichaam en geest, meerbepaald tussen sportprestaties en wat je 'IQ' zou kunnen noemen. Sport verbetert de hersenfuncties, en 'hersengymnastiek' bevordert de motoriek. Het is voor mij heus geen toeval dat de 'burgies' steevast de 'Sportkotters' het vuur aan de schenen leggen in de jaarlijkse 24-urenloop (misschien wel het grootste en meest presitigieuze studentensportevenement van Europa, incl. Groot-Brittanië).
Daarom ben ik met het beheer van de sportinfrastuctuur van de KULeuven kunnen overeenkomen om een deeltje van de opbrengst van mijn trainerclinics voortaan af te staan aan de powerzaal (zie foto). Daar komen sporters van alle mogelijke disciplines en uit alle windstreken van België (en zelfs ver daarbuiten) samen om te trainen. Ze trekken zich aan elkaar op en leren ook van elkaar. Meestal zijn ze nog jong en combineren ze topsport met studies, een combinatie waarin ik dus geloof. Deze jonge mensen krijgen heus nog niet teveel faciliteiten in België en mogen gerust wat meer in de watten gelegd worden. Dit is mijn 'goede doel' en iedereen mag daarvan denken wat die wil. Maar als je ziet hoezeer het EK Voetbal ook nu weer leeft en wie er allemaal naar kijkt (jullie ongetwijfeld méér dan ik), dan kan niemand nog ontkennen dat topsport hem of haar iets doet. Dat zou een regelrechte leugen zijn. De Romeinen wisten het al: een mens, ook hij die lijdt aan kanker of mucoviscidose, leeft (op) van brood en van spelen.
Met sportieve groeten,
Karel
#TrainHardButSmart