Beste Vrienden,
België is (relatief) goed bezig op de Spelen: met nog 5 dagen te gaan zijn we al zeker van bijna even veel medailles als atleten in de openingsceremonie. Of we - en ik voel het al aankomen - daaruit mogen concluderen dat het sportbeleid (cfr. infra) van België ook goed bezig is, is een andere vraag. Ik sluit me hieromtrent aan bij de mening van Ulla Werbrouck, zoals zij die enkele dagen geleden ventileerde op een pertinente vraag van Ruben Van Gucht. In hoeverre zijn onze medailles immers het resultaat van ons Belgische 'systeem'? Ze hebben waarschijnlijk wél een trainer of trainersteam met een (doeltreffend) systeem. De omkadering enigszins kennende (maar ook niet meer dan dat), is de hockeyploeg volgens mij een goed voorbeeld van een gestructureerde aanpak.
Het 'sportbeleid' (SB) in België, wat is dat? Zijn dat de (Vlaamse) topsportscholen of de trainersopleidingen (van de Vlaamse Trainersschool)? Of is dat ook het bieden van faciliteiten (incl. de promotie van topsportstatuten) aan universiteiten, die daarmee vervolgens ook (zwaar) durven uitpakken? Volgens mij zou het wel eens kunnen dat vele landen daarmee - noem het gerust 'de topsportmentaliteit', het even hoog in het vaandel dragen van sportieve als intellectuele prestaties - nog steeds het verschil maken met België. Ik denk dat alleen al de voorbije dagen hebben aangetoond dat Belgische atleten niet moeten onderdoen voor hun buitenlandse concurrenten, noch op het vlak van attitude, noch op het vlak van fysiek potentieel; en een gelijkaardige lijn kunnen we doortrekken naar hun staff (van kiné tot psycholoog): die zijn in het buitenland niet per se bekwamer, en zelfs verre van - misschien juist omdat intellectuele prestaties maatschappelijk zo hoog aangeschreven worden in ons land...
Als we afgaan op de medailles, dan zijn het - zoals een radiocommentator het vanochtend nog samenvatte - voor België voorlopig nog steeds 'de Spelen van de oudsiders'. De belangrijkste medaillekandidaten hebben de verwachtingen niet kunnen inlossen, en vice versa hebben de underdogs het blijkbaar wél net gehaald. Ik begin wel een beetje stekelharen te krijgen van het (bij uitstek op de sociale media) alleen maar ophemelen van de medaillewinnaars en het vaak meewarig doen over (of helemaal vergeten van) de mannen en vrouwen die er niet in slagen, maar misschien wel een PB (personal best) of seizoensbeste (SB) hebben gerealiseerd: die hebben potverdomme hun opdracht met verve vervuld ! En laat ons niet vergeten dat alleen al het afdwingen van een Olympische selectie al een Prestatie op zich is...
Vandaar mijn volgende top-5 Belgische cap-RIO-len van afgelopen week:
1. Mede gezien de hele voorafgaande heisa, de verpulvering van het Belgische record door Pieter Timmers, in niet zomaar het eerste het beste zwemnummer, en op het moment dat het moest: en toen zweeg iedereen...
2. De überprestatie(s) van Nafi Thiam: hallookes. Verwacht dit vooral niet elke 4 jaar...
3. Michaël Bultheel die een heel jaar alles deed en liet om op de 400m horden een SB te lopen en dat ook deed: dat kunnen jammer genoeg niet alle Belgische atletiekers totdusver zeggen...
4. Veerle Dejaeghere, die op haar 43ste niet alleen nog een selectie weet af te dwingen maar zichzelf zelfs de beste Belgische op de marathon toont: (ook) geen gewone madam.
5. Evi Van Acker, die getuigde van karakter en vanuit een uitzichtloze situatie terugvocht naar een mooie maar ondankbare 4de plaats !
Geniet nog van de laatste Olympische dagen & Tot volgende week !
Karel