Beste Vrienden,
Aan de vooravond van mijn traditionele veertiendaagse winterreces zou ik een boompje kunnen opsteken over wat er in het voorbije jaar gebeurd is en wat er het komende jaar te gebeuren staat. Ik ga het echter hoofdzakelijk bij dat 'boompje' houden. Voor mijn kerstboompje heb ik ook niet voor de klassieke maar overigens mooie spar of den gekozen, maar wel voor de Ginkgo Biloba.
In Leuven staan verschillende exemplaren van de ‘Japanse notenboom’ op mijn doordeweekse fiets- en looproutes. Het is een prachtige boom, vooral in de herfst. Wanneer alle andere bomen hun bladeren al hebben verloren, valt hij op met zijn gele bladeren. Hij onderscheidt zich onmiddellijk van zijn kale achtergrond. Hij springt eruit. Hij fleurt ook de donkere herfstwolken meteen op.
Mijn Ginkgo Biloba staat voor 'de hoofdzaak' in het leven, voor less is more, voor de essentie, of de 'B.A.S.I.C.S.' zo je zelfs wil. We leven in een abundante maatschappij, waar alles niet alleen in overvloed maar ook instantaan aanwezig is, waar het zelfs in toenemende mate een uitdaging is om alle prikkels die er op je afkomen te filteren. Het kost niet zelden wilskracht om de 'ruis' uit onze leefwereld te halen en bij de essentie te blijven. Meermaals per dag worden we afge-leid en komen we in de ver-leiding om andere boompjes dan onze Ginkgo Biloba te verzorgen. We hebben Ginkgo Biloba's op socio-familiaal vlak, op professioneel vlak, op het vlak van persoonlijke ontwikkeling en gezondheid. In tegenstelling tot 50 jaar geleden, toen er over heel wat 'existentiële' keuzes geen vragen werden gesteld, is het niet langer vanzelfsprekend om je Ginkgo Biloba's te vinden, en al helemaal niet om die voor ogen te blijven houden. Dat leidt dan tot e-mails die nog trager dan met de postduif beantwoord worden, rekeningen die pas na 3 herinneringen betaald worden, aan vanalles beginnen maar des te minder afmaken, aan energie- en tijdverlies van alle betrokken partijen.
Tussen (of: door) alle in-formatie is er des te minder in-zicht. Dat geldt zeker en vast ook in de sportsector. Nooit gingen er méér training data in real time de wereld rond, nooit eerder konden trainingssessies beter gekwantificeerd, geobjectiveerd en gevisualiseerd worden dan op heden. Maar wie ziet de bomen nog door het bos? Wie ziet de Ginkgo Biloba nog tussen de sparren en de dennen? Weten we nog wel wat we meten en waarom we dat meten? We staan nog wel stil bij de cijfers maar de why van onze trainingssessie vervaagt in de noise van toeters en bellen. Vooruitgang gaat, om trainer Allistair McCaw te parafraseren, zeer zeker om what's latest, maar laten we ook niet vergeten what's lasted.
Voor ondergetekende was 2016 samen te vatten in 'een queeste naar de professionele Ginkgo Biloba'. Het was een intensief proces, waarin ik me (eens te meer en méér) heb laten coachen (dan in voorgaande jaren), waarin ik mezelf (te) weinig rust gegund heb, waarin ik een aantal initiatieven genomen heb; en het was zeer zeker niet voor niets. Maar we zijn er nog niet. Op mijn spreekwoordelijk pad staan al een paar prachtige Ginkgo Biloba's, maar ik zoek ook nog een nét iets ander exemplaar. De queeste gaat voort in 2017 en zoals ik er nu over denk zal ik jullie daar in meer concrete bewoordingen via deze blog wel van op de hoogte houden.
Ik wens jullie, mijn lezers, alvast een Ginkgo Biloba die zich duidelijk aftekent op alle vlakken van het leven. Moge het prachtige, in herfstkleuren gehulde Ginkgo Biloba's zijn, die dagdagelijks koesteren niet alleen de 'moeite' waard maken maar het meestal zelfs 'moeiteloos' doen aanvoelen !
Met sportieve groeten,
Karel
#TrainHardButSmart
#KnowYourWhy